Książka od zawsze wzbudzała w ludziach emocje. Zarówno w tych, którzy ją kreują, jak i w tych, którzy są jej odbiorcami. Jej główną rolą jest edukacja, gdyż porusza czytelnika do refleksji nad własnym życiem i daje odpowiedź na wiele pytań m.in.: dotyczących moralności oraz celu ludzkiego życia. Można powiedzieć, że uczy jak żyć.

            Uważam, że książka którą warto przeczytać to powieść S.C. Lewisa pt. "Opwieści z Narnii". Jest to powieść fantastyczna. Występują w niej nieprawdopodobne zdarzenia, które niełatwo sobie wyobrazić. Pojawiają się postacie z mitologii oraz motywy tradycyjnych baśni brytyjskich i irlandzkich. Jest to również powieść o tematyce batalistycznej, co z fantastyką tworzy idealne połączenie. Jest ona przeznaczona dla dzieci jak i dla dorosłych. Pozwala oderwać się od rzeczywistości i przenieść we wspaniały świat magii.

            S.C. Lewis zasłynął wydając "Opowieści z Narnii". Był najbliższym znajomym J.R.R. Tolkiena, którego znamy z cyklu powieści "Władca Pierścieni". Należał do literackiej grupy Inklingów. Dzięki rozmowom z przyjacielem Tolkienem i czytaniu utwórów Chestertona, Lewis nawrócił się i był czhrześcijaninem. Być może miało to wpływ na "Opowieści z Narnii", gdyż pojawiały się w niej elementy świata chrześcijańskiego, np. śmierć i zmartywchwstanie Alana. Wątek jest upodobniony do męki i śmierci oraz zmartychwstania Chrystusa.

            Bohatermai powieści jest rodzeństwo: Łucja, Edmund, Zuzanna i Piotr. Opuszczają rodzinny dom w Londynie, uciekając przed nalotami bombowymi w czasie II wojny świtowej. Docierają do przepięknej wsi gdzie mieszka stary profesor, który został ich nowym opiekunem. Pewnego pochmurnego dnia rodzeństwo bawi sie w chowanego. Najmłodsza z rodzeństwa – Łucja – dociera do pokoju gdzie znajduje się ogromna, stara szafa. Postanowiła się do niej schować. Jednak ta szafa nie była zwykłym miejscem na ciepłe futra. Kryła w sobie pewną tajemnicę, którą rdzeństwo odkryło. Musieli podołać ciężkiemu wyzwaniu, które czekało na nich od lat. Na ich pomoc czekali mieszkańcy zaczarowanej krainy. Ich zadaniem było wyzwolić ich od okrutnych rządów Królowej.

            Fantastyczne postacie, zdumiewajace wydarzenia, przepiękna kraina i wiele magii. A to jeszcze nie wszystko co czeka przyszłych czytelników tej ksiązki! Zadziwiły mnie dokładne opisy przyrody. Z łatwością mogłam wyobrazić sobie te krainę. Podobało mi się również to, że dobro, niezależnie od wielu czynników zawsze wygrywa nad złem. Pojawiają się również inne cenne wartości i morały. Szlachetność bohaterów, odwaga i wytrwałość wzmacniają uczucia czytelników do tych postaci. Piotr i Zuzanna walcząc w imię dobra, pokazują swoje męstwo. Pojawiają się również wady ludzkie lecz ukazane by umoralnić czytelników. Tak przedstawione wydarzenia przyczyniają się do rozwoju wyobraźni, zarówno tej dziecięcej jak i dorosłych miłośników lektury. Można powiedzieć, że "zmusza" czytającego do przedstawienia sobie kolejnych zdarzeń.

            Książka bardzo mi sie podobała. Nie tylko ze względów gatunkowych, jako powieść o kompozycji otwartej, gdyż mamy nadzieję, że losy bohaterów będą nam przybliżone jeszcze niejeden raz. Jest powieścią wciągającą. Trudno oderwać się od lektury. Akcja trzyma w napięciu gdyż po każdym zdarzeniu następuje zaskakujący zwrot akcji. Autor zaskakuje nas różnymi emocjami od euforii radości, przez nostalgię, smutek, wzruszenie, lęk. Jednak, podobnie jak w innych powieściach, wiele zdarzeń kończy się szczęśliwie. Świat fantastyczny "Opowieści z Narnii" przenika do świata realnego. Bohaterowie wracają do swojego świata, wzbogaceni o nowe doświadczenia i postawę, która jest godna do naśladownia dla ich równieśników i nie tylko. Książka jest godna polecenia również z powodu jej fantastycznego charakteru, który mnie ujął.

            Dzięki ogromnej popularności, po ponad 50 latach od wydania powstała ekranizacja w reżyserii Andrewa Adamsona. Muzyka, obrazy oraz zwięzła fabuła sprawiają, ze film jest prawie idealnym odwzorowaniem książki. Warto wspomnieć, że jedna scena była nagrywana w Polsce nad zamarźniętym jeziorem Siemianowskim w okolicach Puszczy Białowieskiej. Dzieci biegną przez jezioro na pomoc bratu. Jedakże film nie zawsze zgadza się z powieścią, co być może jest jego wadą. Jak w większości ekranizacji czśść wydarzeń jest pomijana lub zastąpiona innym, nie wystepującym, w książce. Więc osobiście polecam przeczytanie książki, gdyż dowiadujemy się z niej o odczuciach i przemyśleniach bohaterów, co nie jest ukazane w filmie.

            Z całą pewnością polecam ją wszystkim niezależnie od wieku czy płci. Lektura wywarła na mnie ogromne wrażenie. Śmiałam się i płakałam razem z głównymi bohaterami. Czytając ją wzbogaciłam sie o nowe lub dodatkowe wartości moralne i etyczne.

Paulina Trzcinka